President Obama heeft de conclusies van de honderden wetenschappers van het Intergovernmental Panel on Climate Change mooi samengevat: ‘Wij zijn de eerste generatie die de gevolgen van klimaatverandering aan den lijve ondervindt, en de laatste die er nog iets aan kan doen.’

De financiële sector zal hierbij een doorslaggevende rol spelen, deze kan de ontwikkeling naar een duurzaam energiesysteem versnellen of juist vertragen. De vraag die ING-bestuurder Koos Timmermans onlangs kreeg bij het radioprogramma Vroege Vogels (‘Wat kun je je kleinkinderen vertellen? Heeft opa er alles aan gedaan om de wereld te redden?’) is er dan ook één die alle financiële professionals zich zouden moeten stellen.

Timmermans zijn antwoord zal zijn kleinkinderen misschien niet direct wild enthousiast krijgen, maar hij was wel raak. Timmermans gaf namelijk aan erin te geloven dat we het door samenwerking van alle marktpartijen en de overheid beter kunnen doen dan we nu doen.

Laat dat nu ook net de aanbeveling zijn waar een VN-commissie, de zogenaamde UNEP Inquiry, op uitkwam na een twee jaar lange strooptocht over de planeet naar inspirerende voorbeelden om de financiële sector duurzamer te maken. Het eindrapport bevat meer dan 100, afkomstig uit 40 landen, en de oproep aan elk land om voor hun specifieke context de meest effectieve aanpak te formuleren.

Landen als Zwitserland en China hebben die handschoen opgepakt. De Chinese Communistische partij stelt zich in haar 13e Vijfjarenplan de ‘ecologische beschaving’ ten doel. Geen overbodige luxe in een land waar in 90% van de grote steden de lucht ongezond is en 75% van het drinkwater niet pluis. Om de hiervoor benodigde 320 miljard dollar per jaar te vinden is een gedetailleerde route naar een groene financiële sector ontwikkeld.

In Nederland lopen al tal van initiatieven om de sector duurzamer te maken. De vraag is of deze ons, goed uitgevoerd en bij elkaar opgeteld, brengen waar we moeten zijn. Volgens mij kan het antwoord alleen maar ontkennend zijn. Meer en steviger is nodig. Aan deze generatie om dat nu te doen, willen ze tegenover hun kleinkinderen niet met een mond vol tanden komen te zitten.